Gott að búa í Kópavogi!

Fór á 8. súpufund Íþróttafélagsins Þórs á fimmtudaginn síðasta og var gestur fundarins Þórsari og uppalinn Akureyringur, Ármann Kr. Ólafsson forseti bæjarstjórnar Kópavogs.   Umfjöllunarefnið var uppbygging íþróttamannvirkja í Kópavogi og verð ég að hrósa Ármanni fyrir hreint út sagt frábæra kynningu.  Þar sá maður það svart á hvítu hvað það er gott að búa í Kópavogi.  Þeir eru standa sig gríðarlega vel og greinilegt að mikill metnaður er þar á ferð.  Skora ég á Þórsara að hafa næsta súpufund með stjórnarmönnum ÍRA (Íþróttaráðs Akureyrar) og fjalla um uppbygginguna hér á svæðinu.

Nú eru í gangi viðræður milli Þórs og ÍRA um uppbyggingu á Þórssvæðinu fyrir landsmót 2009.  Ég vona að Akureyrarbær sýni þann metnað að ráðast í svæðið og gera það að einu stórkostlegu svæði fyrir landsmótið en ekki taka þetta í einhverjum smáskrefum.  Gerum þetta að alvöru en ekki eitt stórslys eins og umhverfið í kringum Bogann er að verða.  Þar var allt í einu ákveðið að breyta undirgöngum úr Hamri í Bogann þannig að nú komast ekki vélar sem eru í bílskúrnum í Hamri ekki út af svæðið.  Göngin voru hækkuð svo að þau mundu standast kröfur um aðgengi fatlaðra svo að þeir komist á klósettið.  Hinsvegar má reikna með því að einu skiptin sem fatlaðir koma til að horfa á leik í Hamri gætu verið í deildarbikarnum eða í einhverri keppni á vegum KSÍ.  Þá aftur á móti mega áhorfendur ekki nota undirgöngin þar sem leikmenn og dómarar nota þessi göng.  Ekkert klósett fyrir fatlaða er í Hamri nema það sem er í kjallaranum.  Þetta er dæmi um skipulagsleysi hjá Akureyrarbæ.  Svo til að bæta gráu ofan á svart þá á nú að fara að bæta við hitunargræjum í Bogann.

Ég spyr - hefði það ekki verið ódýrara að gera þetta að alvöru strax í upphafi í staðinn fyrir að alltaf að breyta og bæta.  Þetta er t.d. hægt að læra af Kópavogi.  Þess vegna vona ég að Akureyrarbær fari í svæðið á fullum krafti og geri það eins glæsilegt og hægt er fyrir Landsmótið.  Að lokum vil ég benda á það að einstaklega fáir stjórnmálamenn mættu á þennan fund í Hamri (menn halda greinilega að menn geti ekkert lært af öðrum - heldur þurfi menn alltaf að finna upp hjólið)